Wednesday, June 3, 2015

YOU HAVE TO RIGHT TO REMAIN SILENT

Keep Rocking The Free World! But how can you rock if the only freedom you have eh hindi mo maexcercise....FREEDOM OF SPEECH ni BITCH!

Yes! unluckily yung kaisa isang pinakamalayang pwedeng gawin sa Pilipinas eh ironic... parang mas  madalas sa buhay ko yung YOU HAVE TO RIGHT TO REMAIN SILENT. I was caught in a situation na bawal akong mapagod, bawal magreklamo at bawal magsabi ng nararamdaman. Actually nobody tells me na bawal....BINABAWALAN lang talaga ako ng pagkakataon. May nagsabi sakin dapat masaya lang sa buhay....pero too literal masyadong ideal! ang tao nilikha ng Diyos na may emotions...actually halo halong emotion. Kahit sa fairy tale umiiyak yung bida kapag nasasaktan, tumatawa pag nasasayahan....ako pa kaya na ni hawig ni ilong ni cinderella ndi ko nakuha? LOL

Too bad for me when i want to scream that I am hurt...i can't....when i want to scream that I am tired,,,i can't...when i want to rest in this restless place....I CAAAANNN'T...Why? kasi i got judged, kasi i will surely get those words that I don't deserve but i expect. Yung mga salita na parang gusto mo na lang magdisappear sa mundo one day at mapunta sa Sagada para mag "THAT THING CALLED TADHANA" ka na lang. Na actually dapat 'IDEALLY DAPAT" ang naririnig mo is Uy, nandito lang ako tulong tayo.... words na akala mo pakiramdam mo re-charged ka na and handa mo ng sagupain ang mundo. Simple pero ndi ganun,...instead you will hear fearful words na "wag kang magpagawa para ndi ka napapagod"....words na parang pakiramdam mo isa kang bateryang drain na tapos binalatan ka tapos tsaka ka tinapon. Words na sana pinasimple na lang ng "nandito lang ako tulong tayo" salita na sana nakapagbalik buhay sayo...pero ndi ang ngyari...ako pang nagsisisi sana ndi na lang ako nagsabi para ndi ako nasaktan. Kung pwede ko lang ipasa yung sakit sa ballpen sa harap ko nagtae na siguro to ng sobra hahahha.

Maraming pagkakataon pero parehas ang sitwasyon, pagkatapos... kailangan kong humanap ng lugar kung san ako iiyak ng mahina, yung sobrang hina dala yung bigat na sana pala ndi na ko nagsabi para ndi ako nasaktan. Madalas ang nakakapagpagaan na lang ng loob ko eh pag sinabi kong "HAY BAKIT NDI PA KASI AKO PINATAY NUNG BATA AKO" hehe....

I have this fear na one day pag naging kasanayan ko to... yung rights ko maging YOU HAVE THE RIGHT TO REMAIN SILENT FOREVER, kasi no one can hear you na 60 feet under the ground and literally you can't open your mouth because of the formal dehyde hahaha. I was scared of loosing my life to live. But who cares though? No one cares though.

But sabi nga nila ang bagay na pinili mo kailangan panindigan mo. Pag mahal mo tiisin mo.... I may say that tanga na kung tanga na magbigay ng Love sa iba na madalas kinakalimutan mo ng sarili mo but didn't I deserve simple things that might keep me moving to love? didn't I deserve the words that would let me get re-charged?

Simple lang naman ako, material things don't matter a lot for me. But simple appreciation and comfort is what matters to me... sadly I have to say goodbye to that matter....coz i am created to scream in the tunnel and exercise my RIGHT TO REMAIN SILENT!

P.s.
Can someone hug me so tight?

No comments:

Post a Comment